Tuesday, August 05, 2014

Mana?

İçimi yarıp dışa çıkarasım geliyor bazen.
Mutlu yüzlerimiz hayatın tadını çıkarıyor, ama dibe dalıp da içine battığımız rezaleti görünce
kah sessiz sessiz ağlıyorum kah ruhumu alıp gidiyorum.
Uzaklar ben gittikçe daha uzağa gidiyor, bana yakın olansa hep karanlığın havasız tadı oluyor.

1 comment:

ELİF said...

Mutlu yüzleri aynanın ardına saklayan bizleriz.Cunku hic bir şey göründüğü gibi degil hersey biraz daha uzak biraz daha kahredici.