...ve bir gün geldiği gibi gitti ...
Ardından bakakaldık,
Esen rüzgarlar kokusunu alıp götürdüler kaygısızca ve biz yalnızca hatıralarımızla kalakaldık…
Gülen gözler, şen kahkahalar, uzun sohbetler, hepsi yerini uzun süren sessizliklere bıraktı.
Rüzgar mı yoksa sessizlik mi sorumlusu bilinmez, ama içimizi bir ürperti aldı.
Geride kalmışlığımızın yalnızlığını, ayrılığın soğuk minik ellerinde hissettik.
soğuk, sessiz, yitik, uzun ve uzak bakakaldık...
No comments:
Post a Comment