1 Eylül. Tutuklu hücreye alındı. Uzun Uzak diyarların uçsuz bucaksız sürgün topraklarında bir gün daha doğarken, o, gecenin
yorgunluğunu ve ırak ellerin yalnızlığını sırtlandı.
2 Eylül. Dışarıda yağmur damlaları ardı ardına toprağı kucaklarken, o, kırık kalpler sokağının dövüşcülerini anlatan bir film
izliyordu anlamadığı bir dilde. Ana kucağının sıcaklığı çok ama çok uzaklarda kalmış, sevgilinin tuzlu teri hala üzerinde.
... Eylül. Sırtlan uyanıyor. Korkak ve ürkek geziniyor sokaklarda. Yüzündeki garip tebessüm ürkütücü bir ışık barındırıyor.
Şehrin aslanları ulaşana dek bu şehir onların. Zincirler kırılmış, hücre delinmiş.
??? Eylül. Sırtlan sırıtıyor...
2 comments:
Zor zamanlar atlatılıyor, insan kabulleniyor, alışıyor, özümsüyor, bağlanıyor..
Henüz uzak da olsa zaman çabuk geçer, bağlılık farketmeden oluşur..
güsel bi yazı zür zamanları gerçekten yansıtıo insanlara,içinde bulundugumuz durumun kıymetini anlamamızı saglıoo..
herşey güsel tam bi edebi metin..
tek sorun kimin yazdıgı ile ilgili bi bilgiye ulaşamıorum...?
Post a Comment