Bir adam ölür,
Birilerinin umurunda olmaz,
Birilerinin içi yanar,
Birileri üzülmüş gibi yapar,
Kimileri hiç oralı olmaz,
Kimileri haberdar olmaz,
Ateş düştüğü yeri yakar...
Sırıtkan suratların sahne şovları devam eder,
Seviyesiz espiriler, göz bağcılığı, körlük,
Ağzı açık izleyenlerin sayısı hiç de az değildir,
Sinirden ağzı köpürenlerin sayısı hiç de çok değildir,
Bir adam ölmüş ölmemiş ne fark eder ki?
Ama ateş düştüğü yeri yakar...
Sönene kadar...
1 comment:
Öldükten sonra kim seni ne kadar hatırlar ki? Eskiden olsa ahşap mezar taşı(!) çürüyesiye kadardı. Şimdiyse ruhsuz, sahipsiz, bembeyaz o soğuk taş yok olmana bile izin vermez.
Post a Comment